De change of plans betekende in dit geval circa 1.5 uur wachten, maar het was het wachten waard, want we werden opgehaald door 7 prachtige ‘meiden’ zoals o.a. Blossom, Harley en Honey. Deze meiden waren zijspanmotoren, waar wij de Cape Peninsula mee zijn doorkruist. Via Groot Constantia en de verbrande bergtoppen reden we naar Boulder’s Beach bij Simon’s Town, waar we de pinguïns bezochten. Daarna verder naar Cape Point en Kaap die Goede Hoop voor een ‘Sundowner’. Moe maar voldaan reden we met de bus langs de Universiteit en een Nederlandse molen terug naar ons hotel om even op te frissen……Oh nee, toch niet……Change of plans….Meteen door naar het restaurant………Oh nee, toch niet………..Weer Change of plans…..We gaan naar Signal Hill. Uiteindelijk hebben we hier, 3 bijna botsingen, een verkeersopstopping, een koud biertje met de locals en een poes die Tjwoetoe Tjwoetoe (of zoiets) heette, later, een hele mooie zonsondergang gezien en gelukkig konden we daarna douchen in het hotel. Oh nee, toch niet………gewoon meteen door om te eten en daarna……….Grote verhalen, maar weinig actie. Het was een mooie dag geweest!

Zaterdag 7 maart
Eén van de dingen die je in Kaapstad gedaan moet hebben is de Tafelberg op en uiteraard gingen wij ook. Een aantal angsten werd overwonnen en iedereen is mee geweest om van het uitzicht te genieten. De wolkendeken die over de berg heen kwam toen wij erop stonden was  adembenemend, de schaduwen af en toe een beetje raar, de Dassies (het is nog steeds raar dat iedereen erin trapte dat dit familie van de olifant is ) waren lief maar HET hoogtepunt voor vele van de mensen op die berg was toch dat kleine, witte, lieve, blonde aapje. Alle Koreanen zijn met het aapje op de foto geweest, ze knuffelden hem, namen hem op schoot en ze zeiden koetjie, koetjie, koetjie. Beetje raar dat onze groep dit loslopende wild links liet liggen, maar die Koreanen hadden de dag van hun leven. Nadat we ook hier weer veilig met 2 benen op de grond stonden volgde een rit langs de Antillen van Kaapstad (Bo-Kaap), waar vooral het groene, Islamitische huis van binnen erg indrukwekkend was. Daarna was er tijd om te ‘shoppen’ op Green Market Square en hebben we het Muiderslot van Zuid- Afrika bezocht. Al dit alles was bijzaak, omdat we (de dames) wisten dat we vanmiddag vrije tijd hadden op de V&A Waterfront en de gedachten zaten al daar. Na een lunch met een geweldig uitzicht, is iedereen voor zich de waterfront gaan verkennen en viel de opbrengst uiteindelijk mee. De relatief hoge prijzen en de volle koffers waren hier vast de oorzaak van. In de avond zagen we het ECHTE Afrika onderweg door de townships. Armoede, plezier, afgehakte schapenkoppen, shabeens, mooie muurschilderingen en nog veel meer. Uiteindelijk kwamen we bij het huis van Vuyo, waar we elkaar goed hebben kunnen beoordelen op elkaars muzikale kwaliteiten. Hier hadden sommige mensen ook al moeite met tellen, iets wat later in Stellenbosch nog een keer terug zou komen. Na de ‘jamsessie’ hebben we heerlijk gegeten, maar vooral geluisterd naar één van de meest inspirerende vrouwen die we in ons leven hebben ontmoet. Kracht, doorzettingsvermogen en mooie, realistische en ambitieuze dromen werden hardop uitgesproken, met een trotse moeder op de achtergrond. Voor vele was dit één van de hoogtepunten van de reis. Gill heeft daar ter plaatse
bedacht om een laptop te doneren en we hopen allemaal dat dit er mede toe bijdraagt dat deze dame het gaat redden.

Het contrast kon deze avond niet groter. Vanuit de township rechtstreeks door naar Shimmy Beach Club. Mooie tent met een strand, zwembad, ijsbar, terrassen, een whisky room en een goede fotograaf die een hele leuke groepsfoto heeft gemaakt. Met taxi’s terug naar het hotel, waar vandaan we gelopen zijn naar Long Street met bezoeken aan Cafe Mojito, De Buena Vista Club, Chez Netemba (waar we als enige blanken tussen alleen maar donkere mensen stonden) en voor de
diehards stond er nog een slaapmutsje bij Kennedy’s op het programma. Hier werd de term BUBBALAS, eigenlijk al direct toen sommigen naar huis liep, keihard de waarheid.

Zondag 8 maart
Ondanks de zware dag van gisteren, stond iedereen vanochtend klaar voor weer een bijzondere dag. Dit kwam mede door een bezoek aan een kerkdienst in de township van Khayelistja. We begonnen echter met een rit naar de township toe en zagen de hutjes links en rechts al verdwijnen. Graham heeft wel 3x aan Crispen gevraagd of we wel echt zo ver de township in moesten voor onze afspraak, maar uiteindelijk kwamen we aan en hebben we wederom inspirerende mensen gezien. Een Spinazie Koning met een mooi verhaal, kleine kinderen die op de foto wilden en een restauranteigenaar waren enkele van deze mensen. De kerkdienst kwam echter bij velen het meest binnen en de intensiteit zorgde ervoor dat sommige een traantje moest wegpinken. Ook voor niet gelovigen is dit een ervaring die je niet mag missen. Hallelujah & Amen. Wederom een contrast, want een uur na de lunch stonden 2 van ons op een golfbaan en lag de rest in bikini aan het zwembad. Dit land heet niet voor niets ‘Rainbow Nation’….Het heeft letterlijk en figuurlijk alle kleuren van de regenboog in de aanbieding. Whatever happens on the golfcourse stays on the golfcourse, dus daarover geen uitweiding. ’s Avonds lekker gegeten bij Inniebosch Restaurant en de vroegste avond van de week om op bed te liggen aangezien de bar om 22.00 uur al dicht was.

Maandag 9 maart
Zelfs zonder dat iemand zich Babalas voelde was de fietstocht toch een hels karwei voor vele van ons. Het begon leuk met een zandpaadje, het lopen over het perron en het oversteken van het spoor, maar daarna was de lol er gauw af. Sommige deden aan onmiddellijke acceptatie en gingen terug. Anderen deden dat niet en de acceptatie was ook iets verder te zoeken, maar de lauwwarme rode wijn in een zonnetje van 30 graden op de vroege maandagochtend maakte alles weer rozengeur en maneschijn. Nog 2 heuveltjes, een lekke band en veel wijntjes (waaronder de bekende Tamkulu) later wederom een heerlijke lunch, waarvan we nu nog steeds op die burgers zitten te wachten. ’s Middags gelukkig met de bus verder, waar we ‘Stellenbosch by bus’ hebben gedaan. Uiteindelijk kregen we even de tijd om in het centrum rond te lopen en hebben we, voor de voet van Nynke, de Ackermans van binnen gezien en hebben sommigen nog souvenirs gekocht op De Braak in het centrum van de stad. Die avond hadden we een rustige avond voor de boeg…Hapje eten en dan lekker vroeg naar bed. De General Manager dacht er anders over en daar zijn we hem nog steeds dankbaar voor. Zijn marketing management was goed op orde, getuige de volgende uitspraak: Als ik jullie een rondleiding geef en allemaal feiten ga opnoemen, dan zijn jullie dat als je thuis bent alweer vergeten, maar als we met zijn alles dronken worden en een leuke avond hebben, dan vergeten jullie dat nooit meer. Ondanks dat sommigen niet alles even scherp herinneren komen de wedstrijd met de Engelsen (die Patricia en Claudia glorieus wonnen), het bierglas wat van iemand zijn hoofd viel, nummer 14, nummer 63 en de befaamde foto’s direct boven in onze gedachten. We zijn het deze man schuldig om veel klanten daar te boeken en zo te zorgen dat meer hotels dit in hun marketing budget opnemen voor als wij nog een keer langskomen.

Dinsdag 10 maart
De 2e dag die Bubbalas begint. We rijden via een glooiend landschap naar de kust, waar we mooie uitzichten op de oceaan krijgen. Iedereen zit met zwemspullen aan in de bus, aangezien ons enige tijd op het strand ‘beloofd’ is. Al bij de eerste fotostop wisten we dat er een ‘change of plans’ was. Niemand kon er wat aan doen, maar het was grauw en koud. Ook bij de 2e stop, waar we wederom vele pinguïns zagen, was het weer nog niet beter en eenmaal bij het strand werden we alleen warm van Jan Hein z’n reddingsacties, want het water was ijskoud en de zon liet het ook nog afweten. Eenmaal in Hermanus hebben we meer dan een uur op ons eten moeten wachten, maar de locatie en het feit dat de zon doorkwam maakte veel goed. Dat we uiteindelijk iets te laat bij de Wine Blending aankwamen daar konden we niets aan doen, want het was toch nog wel 2 uur rijden naar Franschhoek. De blending was geslaagd, vooral om het vele proeven en het resultaat zullen we binnenkort allemaal horen. Wendy is misschien in deze wel degene die het laatste lacht, want die is de enige die geen kans maakt op een alcoholvergiftiging. Na het inchecken en omkleden in het mooie Le Franschhoek Hotel (jammer van de kleine kamers), gingen we ‘op chique’ bij de Living Room van Le Quartier Francais. Gelukkig zaten we in de Living Room en niet in de Tasting Room, want in die laatste mag je geen mobiel bij je hebben, omdat het niet bij de beleving past. Iedereen, inclusief de veganist uit onze groep die ook een keer iets anders had dan alleen konijnenvoer, heeft heerlijk gegeten. Bijzonder is dat je dan achteraf van Margot Janse zelf hoort dat de gehaktballetjes een recept van haat moeder zijn. Dat is dan iemand die ALLE prijzen van de wereld op culinair gebied gewonnen heeft!!! Na een gezellige avondborrel (niemand heeft opgekeken van zijn of haar smartphone) volgt nog een dansje in onze balzaal en kwamen we tot rust op onze houten plank.

Woensdag 11 maart
Deze dag een lange rit voor de boeg met een korte fotostop op een indrukwekkende plaats, namelijk de Victor Verster gevangenis. Beelden die de hele wereld gezien heeft en die zoveel betekenen voor zoveel mensen en nu stonden wij daar. Los van het monument wat er stond, was de gedachten alleen al even een kippenvel moment. De uren daarna veranderde het landschap en de laatste 20km gingen over een onverharde weg. Het was mooi, bijzonder, anders en boeiend. Bij iedere hobbel keek de halve bus achterom om te zien of de aanhanger met onze bagage er nog aanhing, maar daar zorgde Mr. Slow ook dit keer weer voor. De accommodatie was bijzonder, net zoals de huisdieren die sommige van ons binnen hadden. Het zwembad en de bedjes ernaast maakte overuren. Sommige van ons gingen op de quad en op sundowners tour en anderen bleven achter bij de accommodatie, maar uiteindelijk waren we allemaal samen bij het kampvuur waar springbok, struisvogel en uiteraard een aantal lekkere salades op het menu stonden. Na nog wat biertjes en wijntjes zocht iedereen zijn of haar huisdier op en op wat gegil, gegiebel en gejank van een Black Spotted Jackal na, was het een rustig nachtje.

Donderdag 12 maart
Rock Art, Nature Drive, Quad voor gevorderden, een uur wachten op de lunch, zwembad, sundowner, zwembad, eten en dan 30 Seconds als afsluiter. Een mooie, relaxte en bijzondere laatste dag met een afsluitsborrel onder 100.000 sterren.

Vrijdag 13 maart
Nadat sommige mensen uitsliepen en anderen al op ‘safari’ waren begon de terugreis naar Kaapstad. De laatste keer ‘genieten’ van de onverharde weg, maar natuurlijk vooral van de schitterende vergezichten. Na enkele uren nog even gestopt voor een culinair hoogstandje bij de Wimpy in het altijd gezellige Wellington. In Hotel Verde, gaaf idee op de verkeerde plaats , konden we ons nog opfrissen voor de uiteindelijke terugreis met KLM... Om de volgende in Amsterdam aan te komen....,